Specjalizuję się w pracy z osobami, które wychowały się w rodzinie, w której jedno z rodziców było uzależnione od alkoholu czy w rodzinie, w której występowała inna dysfunkcja (wszelkiego rodzaju przemoc, nadużycie seksualne, chłód emocjonalny). Osoby, które przeżyły traumę w dzieciństwie, wykształcają dysfunkcjonalne wzorce funkcjonowania w sferach: emocjonalnej, poznawczej, relacji. Często ich samoocena jest zaburzona.
Jestem przeciwna nadużywaniu terminów DDA i DDD. Mogą być one jednak przydatne w identyfikacji przyczyn trudności w dorosłym życiu oraz w ukierunkowaniu początkowych etapów pracy terapeutycznej. Staram się, aby większość moich pacjentów porzuciła w końcu tę etykietkę.
Zachęcam jednak do przejrzenia zamieszczonego poniżej kwestionariusza cech DDA. Może on orientacyjnie pomóc w zarysowaniu obszarów problemowych (nie istnieją ostre kryteria diagnostyczne DDA, na liście znajdują się cechy wzajemnie wykluczające). Każda osoba niesie swoją własną, niepowtarzalną historię, na której koncentrujemy się w trakcie terapii.
Pracę z osobami, które wychowały się w rodzinie dysfunkcyjnej, rozpoczynam od wstępnej diagnozy i wspólnego sformułowania celów terapii. Zgodnie ze standardami leczenia psychoterapia indywidualna - długość której jest dostosowana do indywidualnych potrzeb pacjenta - poprzedza terapię grupową, która w naszej poradni bardzo mocno bazuje na procesie grupowym, co pozwala na poznanie siebie w relacjach z innymi oraz na zmianę dysfunkcjonalnych mechanizmów bycia z ludźmi, które to wykształciły się w przeszłości, a przeszkadzają w codziennym życiu.
Poniżej zamieszczam standardy pracy z DDA sformułowane przez ekspertów z PARPA.
Zachęcam także do lektury książki Wsparcie dla Dorosłych Dzieci Alkoholików. Hipopotam w pokoju stołowym Tommy’ego Hellstena oraz Gdzie się podziało moje dzieciństwo? O dorosłych Dzieciach Alkoholików pod redakcją Piotra Żaka. Żadna książka nie zastąpi terapii, ale może pomóc podjąć decyzję o jej rozpoczęciu.
Zapraszam.